Την Penelope τη γνώρισα κι αυτήν στα σχόλια της Ρίτσας –μια lady, που τα βράδια κλείδωνε τον Jonny στη ντουλάπα, και με το λάπτοπ αγκαλιά μιλούσε με τις φίλες της. Μιλούσαμε στα σχόλια και στα ποστ, για τον Χιού, τον Μίστερ Ντάρσυ και τον sir S… Μιλήσαμε και πιο «κοντά», για τα παιδιά μας, για τα ζόρια μας.. Από τους διαλόγους διέκρινα έναν άνθρωπο ξύπνιο, λογικό, προσγειωμένο, με τρομερό χιούμορ και ευστροφία. Μια γλυκιά κοπέλα, με τις αγωνίες της για τα Αλβιωνάκια της και τα άγχη που έχουμε όλες, και λίγο παραπάνω, μια και είχε να “παλέψει” και τους Αλβιώνες. Χάρηκα πολύ όταν έμαθα ότι έγιναν βιβλίο οι περιπέτειές της –ανυπομονούσα να το δω. Και διάβασα ένα βιβλίο φρέσκο, ζωντανό, με χιούμορ και αλήθειες. Που, το είπε καλύτερα (και του το έκλεψα πάλι) ο πάντα εύστοχος AfMarx, εδώ:
…το βιβλίο είναι απολαυστικό. Μέσα από τις ημερολογιακές καταγραφές της Πηνελόπης, η Ντία κάνει μια συγκριτική μελέτη της καθημερινότητας και της νοοτροπίας των 2 λαών, για να καταλήξει στο συμπέρασμα του επιλόγου “ζήτω η διαφορετικότητα”
Όλα αυτά όμως με πολύ χιούμορ.
Ελληνικό χιούμορ, μπολιασμένο με βρετανικό φλέγμα.
Και την είδαμε, από κοντά πια, την Τετάρτη στο Public. Και η καλή μου γνώμη έγινε καλύτερη, είδα ακριβώς την «Πενελοπε» που είχα φανταστεί -μέσα σε ένα καταπληκτικό μωβ φόρεμα, με ένα μόνιμα κολλημένο χαμόγελο, αμήχανο από την αγάπη των γύρω της . Και μας έμεινε η υπόσχεση «του μπακλαβά», όταν ξανάρθει..!
Για την “Πενέλοπε” -τη φίλη μου τη Ντία Μέξη-Τζόουνς, τι πιο ταιριαστό από αυτό:
By Natassaki
I would like to thank my good friend Natassaki for this lovely post about me and the book as well as the super duper 'Sparkle' aka AFMarx ;) for the best review ( I think he is going to get the prize :))
