Sunday, January 13, 2008

Airports the melting pot of emotions and the power of visual aids



Being in airport arrival halls is like being in a group therapy. People faces are full of agony, excitement, happiness ... There is no inhibition on showing their emotions.. So tears and laughs are everywhere like premenopausal women meetings. The last time I was waiting forJohnny’s arrival from one of those exotic places he likes to travel ,I was sharing my feelings with a man who had decided to write down in a big placard the reason of his excitement and agony. He was holding a big placard with the following message “Kate I love you”. For a quite long time people were arriving but there was no sign of Kate nor Johnny. After a while I caught myself to start to worry not for Johnny’s delay but for Kate’s , in such a degree that when Johnny arrived, I didn’t show the appropriate enthusiasm ... I was still worrying for Kate’s appearance... The power of Visual aids in practice....
P.S. Kate arrived ten minutes later pheww! Johnny had the longest kiss of his life from me as an excuse for waiting to see Kate!

8 comments:

Meropi said...

Πηνελόπη μου, καλημέρα. Είδα ένα σχόλιο σου στη Ρίτσα και αποφάσισα να σε επισκεφθώ. Και να, βρήκα ένα interesting blog to practice my english. I will visit you again.
My Kisses to johny.

Penelope said...

Μερόπη καλημέρα και πολύ καλωσόρισες. Αν ήξερες τι μου θυμίζει το όνομα σου! μια καλη θεία. Οσο για τα αγγλικά όλοι τα μαθαίνουμε, και εγώ μαζί με τα ελληνικά, αυτή η ιστορία με την εκμάθηση της οποιαδήποτε γλώσσας είναι long process!Language is not something to learn but something to learn through!!!Happy practice λοιπόν!

δεσποιναριον said...

Πηνελοπηηηη !!! χα χααα ..πηγαινω πολυ συχνα στο αεροδρομιο να παραλαβω τον δικο μου αγαπημενο. Σκεφτομαι την επομενη φορα να κραταω κι εγω ενα πλακατ με λογια αγαπης, αλλα φοβαμαι οτι θα μας πιασουν και τους δυο τα γελια και θα γινουμε θεαμα. Εγω παντως λυπαμαι τουε καυμενους τους σωφερ λιμο που στελνουν οι διαφορες εταιρειες και ξεχεριαζονται να κρατανε καρτελλες με ονοματα ταξιδιωτων και φυσικα δεν ξερουν ουτε πως ειναι αυτοι που περιμενουν . Επισης ειναι πολυ ενδιαφερον οταν ερχεται καποιος απο αραβικο κρατος και τον περιμενει ολη η οικογενεια απο γιαγια μεχρι δευτερα ανηψακια και τρεχουν ολοι μαζι μολις ξεμπουκαρει. Ας μη συνεχισω γιατι μπορει να σου παρω ολο τον σχολιοχωρο με τα αεροδρομια, Φιλακια!

Penelope said...

@Δεσποινάριο πολλές ιστορίες στα αεροδρομία έχουν γραφτεί !Προσωπικά τον απολαμβάνω το χώρο Σε φιλώ από την βροχερή Αγγλία δεν έχει σταματήσει η βροχή εδώ και 10 ημέρες!

zero said...

Αχ! αυτος ο ερως.
τι να πω τωρα? οτι ζηλευωωω
Good afternoon my dear.

Penelope said...

@Zero να ερωτεύεσαι η ζωη είναι ωραία όταν είσαι ερωτευμένος, αλλά μην αφήνεις την καρδιά σου εδώ και εκεί, ξέρεις εσύ....

zero said...

Ναι, ξερω...
That's life my dear...

ritsmas said...

Αχ, πάνε οι καιροί που κάποιος μπορει να κρατουσε ενα τετοιο πλακατ για μένα. Γι αυτό μ αρεσει να το ακουω για τους άλλους. Εχει κατι,βρε παιδί μου.Δεν ειναι ρομαντισμός, είναι απλά ζωή, αλλά ζωή με κεφαλαία...
σε φιλω
ριτς