"Where are you from"? I am asked. More my accent rather than my colour complexion triggers this question. For me, Greek-raised, the question becomes one of torn loyalties. Trying to belong here, belong there, belonging nowhere. For a time I felt I was constantly shifting allegiances, searching for connection in groups that inevitably excluded me for being different.I shuffled back and forth in identity the way I did in languages. If the right definition didn't come one way, it would come another. Always a minority back to my biological country and here to my adopted country. But there are bits and pieces of me that belong everywhere, and just as many that belong nowhere and sometimes I feel wonderfully flexible and sometimes I just feel disconnected.
29 comments:
Penelope ,εισαι εσυ στη φωτο ;
ριτς
καλα ειμαι...
Δημοσθένη έχω ένα φίλο στην ίδια ακριβώς κατάσταση μόλις χώρισε τα παιδιά του δεν το θέλουν και πολλά άλλα.... και για αυτό σε καταλαβαίνω αλλά βρε παιδί μου υπάρχουν λύσεις και μόνο by persevering in the face of adversity θα βγεις νικητής
@Rits στο είπα Ριτς ότι είμαι καλύτερη απο την Cruz!!!
Πεπε, στη φωτο μοιαζεις με τη Τζεμιμα την πρωην του Χαν, την πρώην του Χιου... τι λες εσύ;
ριτς
καλα κανεις και γαληνευεις λιγο το Δημοσθένη, το χρειάζεται
@ετσι την έβαλα για να τον σαγηνεύσω τον Χαν μπορεί να περάσει από το blog μου, και να !θα δεί μετά το Νατασσάκι με αυτά τα παιδικά που βάζει!
Ολοι οι Ελληνες το ιδιο αισθανομαστε.
Μια εδω και μια εκει...
αλλα η Ελλαδα παντα μας κανει και νοσταλγουμε.
@Zero και τι γλυκό συναίσθημα η νοσταλγία!καλωσορίσατε
Καλως σας βρηκα.
Penelope///Καλησπέρα καλή μου. Ηθελα να σε ρωτήσω, συμφωνεις να σε περάσω στα λινκ μου και να μπορεί καποιος που θέλει, μεσω εμου να φτάνει σε σένα;
αν θες το κανω. Μπορώ να το κανω και μονη μου, αλλά επειδή δεν εισαι και τόοοοοσο ελληνιδα πια, προτιμώ να ακολουθήσω την οδό της ευγένειας
σε φιλω
ριτς
νασαι καλά, νομιζω ότι μας διασκεδάζεις και προσπαθούμε να σε διασκεδάσουμε..αν και δεν τοχεις και πολύ ανάγκη...Το φλεγμα εχει γίνει κομματι του εαυτού σου.
Καλή μου Ριτς εκπλήσσομαι με αυτά που μου λές. Δεν είχα κατάλαβει ότι διασκεδάζεται και ακομα περισσότερο για αυτό το 'φλέμα' που έχω? σίγουρα σήμερα το αισθάνομαι εχω πονολαιμο! Please explain to me!!! Οσο για το λινκς ofcourse και μπορείς. Φιλιά και περιμένω, εν τω μεταξύ κοίταξε στο Νατασσάκ για το σχόλιο (ετσι για να διασκεδάσεις)
Η Ελλάδα με κάνει και σιχτιρίζομαι. Δεν νοσταλγώ καθόλου όμως...
Χμ... Δημοσθένη, πολύ δυνατά συναισθήματα έχεις, ακόμα νοιώθεις θυμωμένος με την πατρίδα ? Δεν έχεις κόψει το ομφάλιο λώρο μαζί της ακόμα και νοιώθεις τόσο έντονα. Πως σας φάνηκε η ψυχανάλυση γιατρέ μου, αν θέλετε μπορείτε να με προσλάβατε για βοηθό σας, μόνο να μου πείτε το χρώμα του αυτοκινήτου σας για να πάρω το μαρκαδόρο μου!
@@@@Penelope... γιατί εκπλησσεσαι; Αυτό που λεω ότι δεν εισαι και τοοοσο ελληνιδα πια ; Ε, εντάξει, αστειάκι ειναι, μιας και ζεις στο εξωτερικό.
Το ότι μας διασκεδάζεις και ότι προσπαθούμε κι εμεις να σε διασκεδάσουμε ειναι προφανές και νομίζω καλοδεχούμενο απ όλες τις πλευρές..
Ως προς το βρετανικό φλεγμα θυμηθηκα κάτι που ειχε πει ο Πητερ Ο Τουλ όταν τον ρωτησαν γιατί δεν κερδισε το οσκαρ για τον Λωρενς :
Γιατί δεν κερδίσατε το Οσκαρ για τον Λόρενς Της Αραβίας;
- Μα, γιατί το κέρδισε κάποιος άλλος.....
Αχ penelope, penelope... Καλή η ψυχοθεραπεία, αρκεί να ξέρεις πότε εκφράζει θυμό ή απλά διαπίστωση...
Αλίμονο αν έπαυα να θυμώνω με την Ελλάδα και τα στραβά της, όμως όσο περνά ο καιρός, απλά απομακρύνομαι από αυτη και τον τρόπο ζωής της. Γι' αυτό και καμία νοσταλγία...
Ax Δημοσθένη εγώ νοσταλγώ, νοσταλγώ το τοπίο με τους ελαιώνες, νοσταλγώ τις φατσούλες τις μελαχροινές που έχουν τις ίδιες χειρονομίες και εκφράσεις με εμένα και τόσα άλλα πολλά που μοιράζομαι μαζί τους... και μου λείπουν...
Ξέρω, καταλαβαίνω τί λες... Όμως πιο πολύ το βιώνω σαν στιγμές ανάπαυλας παρά σαν το νόστο του να τα ζω κάθε μέρα...
Καμμιά φορά και εγώ το βλέπω όπως εσύ, ανάπαυλα. Αλλα όταν περνάει πολύ καιρός με πιάνει κατιτις. Φεύγω τώρα για το Christmas Bazaar με τα Αλβιωνάκια τα λεμε ξανα
Συμβαίνει σε όσους ζουν μόνιμα στο εξωτερικό : flexible and disconnected ταυτόγχρονα.
Το βρίσκω γοητευτικό αυτό πάντως, τουλάχιστον όποτε βρίσκομαι μακριά από την Ελλάδα.
Penelope το στυλ γραφής σου φέρνει σε columnist, το έχεις σκεφτεί ποτέ;
My dearest columnist πώς είστε ; Εσείς, ο Τζόνι σας και τα αλβιωνάκια σας ; Φαντάζομαι θαυμάσια στας αγγλικάς εξοχάς. Εμείς, εδώ, βολοδέρνουμε ανάμεσα στο δικό μας είναι και το είναι των άλλων. Κλασσικές ελληνικαριές, που λένε. Παρακολουθω με ενδιαφέρον τη συζήτηση και τη νοσταλγικότητα της. Δεν μπορώ να απαντήσω με απολυτη ειλικρίνεια, δεν μπορώ να επιχειρηματολογήσω γιατί απλούστατα μου λείπει η σχετική πείρα.Νομίζω όμως ότι ο άνθρωπος παντα θα μοιράζεται ανάμεσα στην πατρίδα του την παλιά και την πατρίδα του τη νέα. Το κύτταρο υφίσταται στην αρχική του μορφή, ακομη κι όταν ο κάτοχος του εξελισσεται.Ακόμη κι όταν τα χρόνια περνούν και η υφή των κυτταρων αλλοιωνεται.
Καλη σας μερα Πενελοπε.
ριτς
@So far γοητευτικό μέν αλλά πρέπει να κρατάει κανείς τις ισσοροπίες και εκεί είναι το δύσκολο. whatever concerns the 'columnist' So far, i think you start to develop a nice sense of humour!Anyway thanks, you flatter me !
@Rits γεια σου και χαρά σου και τρέμε το πόστο σου(as journalist)!Πόλύ υγρασία στας αγγλικάς εξοχάς,πάνε τα τακούνια στιλέτα των Αθηνών, γυρίζουμε με τις Wellington της Καμίλας! To περί Cruz αντί για like είναι as in. Θα στο γράψω και στο blog σου. Αυτές τις ημέρες είμαι σε περισυλογή προσπαθώ να δαμάσω αυτό το 'ego'
Φιλιά
Τοξερα ότι δεν ειναι σωστό. Στειλε το σωστό να το γραψω, γιατί ρεζιλεύομαι και δε λεει.... Αχ, χτες βραδυ, φορουσα γοβες στυλετο και κοντό αναλαφρο φορεματάκι και λεπτό καπαρντινέ πραματάκι, αστα....παγωσα, δεν ειχα υπολογίσει την υγρασία που ενδημει και στα χωραφια μας.... Την Καμίλα τη συναντάς σε κανα πυργο εκεί τριγύρω ;
Πού εισαι μωρέ Πενελοπε;
Καλημέρα! Τώρα τί θυμήθηκα; Το τραγούδι των Stereo MC - Get Connected!
εισαι καλα;
Γεια σου Δημοσθένη, καλά είμαι αν εξαιρέσουμε ένα καλό κρύωμα με καταρροή που δεν βλέπω μπροστά μου γιαυτό αποφεύγω και το pc screen γιατί συγκινούμαι και αρχίζω να δακρύζω ασύστολα. Θα περάσω και από σένα
Πενελοπε, εκφράζω τη δυσαρέσκεια μου. Είσαι απούσα πρωτον, και δεύτερον κατακρυωμένη. Εγω πασχίζω μονη με τα θεριά κι εσύ ασχολείσαι με τη μύτη σου. Μα, είναι λογικά πράγαμτα αυτά ;
Για να επανελθουμε στον προτερον βιον , παρακαλώ
φιλια
περαστικα σου παιδί μου καλό ριτς
Rits θα περάσω και από σενα, κάτσε να μου περάσει και να ανασυγκροτηθώ πάλι σαν καθώς πρέπει 'Πηνελόπη' με το ανάλογο 'image'. Γιατί το στύλ και η κοφτερή γλώσσα έχουν πάει περίπατο αυτή τη στιγμή...με χαμομήλια την περνάω...
Penelope, dearest ακομη με τις μυξες ειστε;
Post a Comment