Penelope's balance

A review by So Far

Είναι ένα βιβλίο που το διάβασα με ένα χαμόγελο κρεμασμένο στην άκρη των χειλιών.
Αυτό το νησί με τις συνήθειές του και τις ιδιορρυθμίες του, με τον τρόπο σκέψης του, είναι αφενός το αγαπημένο μου για όλα αυτά αφετέρου είναι πια οικογενειακή μνήμη
Τα βιβλία έχουν πολλές αναγνώσεις και άπειρες οπτικές. Σε βιβλία ημερολογιακού χαρακτήρα εκείνο που προέχει είναι το ανθρώπινο στοιχείο , στην πραγματικότητα καταλαβαίνεις περισσότερο την οπτική , τις ανησυχίες, τις αγωνίες , το πώς εισπράττονται οι διαφορές που βιώνει ο συγγραφέας. Και αυτή είναι η αξία τους, γιατί πάνω κάτω αποτελούν μια κοινωνική καταγραφή - και στην περίπτωση της Πηνελόπης πολύ αξιόπιστη - ανάλογα με το χώρο που κινείται... you're a real posh dear !
Όσο για τον τον Τζόνυ, ο Τζόνυ όπως ο καθένας μας ήρθε σε αυτή τη ζωή για να παίξει , μόνο που στο παιχνίδι μπήκε η Πηνελόπη οπότε σου δίνει την εντύπωση ότι ζει μια έκπληξη που άλλοτε εκφράζει και άλλοτε όταν λειτουργούν υπόγεια τα αγγλικά "κατεστημένα" εκδηλώνει με ένα βλέμμα απορίας και έκπληξης μαζί. Αναμφίβολα αυτό είναι ένα spicy game και έτσι γίνεται συνήθως όταν συναντώνται διαφορετικές νοοτροπίες και πολλά άλλα.
Η λέξη που αναδύεται από το βιβλίο είναι η λέξη "ισορροπία". Όλη η προσπάθεια γίνεται για την προσέγγιση της ισορροπίας... είναι σχετικά ευκολότερο να έχεις πολλούς Βρετανούς around αλλά αρκετά δύσκολο να έχεις τον Βρετανό μέσα στο σπίτι σου, όπως και για εκείνον είναι εξίσου δύσκολο να έχει την Ελληνίδα στο δικό του.
Έτσι λοιπόν στην αναζητούμενη ισορροπία της ισότιμης συμβίωσης μπαίνει και το θέμα της μικρής ΑγγλοΕλληνικής ή ΕλληνοΑγγλικής "μάχης".
Οι μικρές αυτές "μάχες" θέλουν ένα ξεχωριστό χαρακτήρα, που νομίζω ότι για να "κερδηθούν" και από τους δύο χρειάζονται κυρίως χιούμορ και εύκολο σήκωμα του φρυδιού. Και όπως λέει μια παλιά οικογενειακή μας φίλη, παντρεμένη εδώ και άπειρα χρόνια με Άγγλο aristo :
"Πάντα χρυσό μου πρέπει να θυμάσαι ότι τον Γοργοπόταμο τον ανατίναξε ο Βελουχιώτης μαζί με τον Κρις Γουντχάους"...
*
Ήταν μια πολύ ωραία παρουσίαση, διακριτική, ήσυχη, λιτή και πολύ poshy ανάλογη της Πηνελόπης. Η οποία Πηνελόπη πρέπει να σας πω, δεν παρέκκλινε ούτε nmm από την εντύπωση που δίνει μέσα από το μπλογκ της. Και αυτή η πιστότητα - όπως το σκέφτομαι τώρα - είναι που δίνει ιδιαίτερη αξία στη μπλογκόσφαιρα.
Τώρα δε που έχω διαβάσει το βιβλίο θα συμφωνήσω με το Τζόνυ ότι μάλλον στην προηγούμενη ζωή της θα έπρεπε να είναι Αγγλίδα , πετυχαίνοντας το συνδυασμό Αγγλικότητας και μεσογειακού ταπεραμέντου σε αυτήν εδώ τη ζωή σε εντυπωσιακό βαθμό
Δε θα γράψω άλλα, έχουν τοποθετηθεί θετικότατα αρκετοί μπλόγκερς πάνω στο βιβλίο που είναι και ειδικοί στο θέμα, έχουν πιο συγκεκριμένη οπτική, εξειδικευμένα κριτήρια και φυσικά άλλη βαρύτητα απόψεων.
Όσα όμως αποκόμισα θα αφήαω να περάσουν σιγά σιγά μέσα από τα σχόλια που της αφήνω στο μπλογκ της, είτε μέσα από τις απαντήσεις μου εδώ. Και αυτό γιατί στα βιβλία που διαβάζω όσα γράφονται και όσα εισπράττω δεν πάνε στο ράφι μαζί με το βιβλίο , αλλά θέλω να μένουν και να λειτουργούν διαρκώς. Υπομονή Πηνελόπη ! και όπως σου είπα, περιμένουμε και τις εντυπώσεις σου από τον τόπο της χλιδής , όταν θα έρθει η ώρα.
*

p.s I would like to thank So Far my blogomentor and very good friend for her time and effort to write her view about the book and its launch.

The Penelopiad

Πάντα αναρωτιέμαι αν γι αυτά που διαβάζω, που βλέπω, που ακούω υπάρχει κάποιος που τον αφορά η παρ-ανάγνωσή μου, η παρ-όραση, το παρ-άκουσμά μου και η απάντησή μου βγαίνει πάντα αυθόρμητα: Όχι, κανείς, αφού στην πραγματικότητα αδυνατώ (κι ούτε που θέλω άλλωστε) να νομιμοποιήσω την κριτική μου, αδυνατώ να εμπεδώσω την ιδέα του κρίνειν, την ηθελημένη επιλογή ανάμεσα σε δύο πόλους τον θετικό και τον αρνητικό.
Μην μπερδευτείτε, όμως. Μέσω της αδυναμίας μου, τιμώ και θαυμάζω απεριόριστα τους κριτικούς γιατί θεωρώ ότι στέκονται σε μια διασταύρωση. Βρίσκονται, ακριβώς στον χιασμό επιστημοσύνης και ποιητικής, μόνο που, νομοτελειακά, η επιστημολογία ανάγεται στο ισχυρό μέλος του χιασμού και (υποκλέπτοντας από την ποιητική το όπλο της, τη ρητορική) αντί να επικοινωνεί έναν νόημα, κοινωνεί ένα επι-νόημα (που θα έλεγε και ο Βέλτσος, -θα σας πεθάνω στα λινκάκια, σήμερα, πάρτε το απόφαση).
Κι αυτά που διαβάζεις, ακούς, βλέπεις και συστήνεις ή αποτρέπεις τους φίλους/ες σου από το να κάνουν το ίδιο? Συνιστούν κριτική? Μπααα! Εγώ το ονομάζω προτίμηση και αυτό στέκεται σε ένα άλλο σταυροδρόμι. Αυτό της εμπειρίας και της μοναδικότητας μου. Μπορεί οι προτιμήσεις μου να αντιφάσκουν αισθητικά, να χάσκουν νοηματικά, ν’ απειλούν ή να δυσαρεστούν την ατομικότητα άλλων και κυρίως να πρήζουν τον καλό μου, αλλά η απάρνησή τους αντιτίθεται στην ηθική επιταγή της αυτονομίας μου –λέω, τώρα εγώ (και συμφωνεί μαζί μου και ο παλαιός των διανοητών ο Derrida). Έτσι λοιπόν, έχω μια λίστα δίπλα στα ποστ μου με τη γνώμη μου γι αυτά που διαβάζω, όπου κάθε κρίση μου παραμένει αυθαίρετη και αναιτιολόγητη μη διεκδικώντας αξία θεσφάτου, περιχαράσσοντας ωστόσο τη μοναδικότητά μου.
Εκεί, λοιπόν, πάνω-πάνω στη λίστα εδώ και κάνα τεσσάρι-πέντε μέρες βρίσκεται η Ντία Μέξη-Τζόουνς με την Πηνελόπη και τον Τζόνι της κι ενώ είχα αποφασίσει απλά να τους ταξινομήσω με όλη τη χαρά που μου πρόσφερε η ανάγνωσή τους, τελικά κάτι (που είπε η Penelope, αλλά δεν το ομολογώ, έτσι κι αλλιώς αυτή ξέρει) με κάνει να θέλω να γράψω κάτι παραπάνω. Όχι εν είδει κριτικής (αφού θεωρώ ότι δεν διαθέτω ούτε τα επιστημονικά φόντα, ούτε την ηθική νομιμοποίηση ν’ αξιολογήσω και να ταξινομήσω ένα έργο) αλλά σαν ένα ποστ διαλόγου με τη φίλη μου, σαν ένα ποστ ένταξης σε μια λέσχη ανάγνωσης (που εγκαινίασε ο Ντροπαλός) του έργου της κας. Μέξη-Τζόουνς, όπου συζητώντας για τον Τζόνι, αποδεχόμενοι τη μυθοπλασία του Τζόνι, διαπιστώνουμε ότι αναγιγνώσκουμε και γράφουμε διαφορετικά, πιθανά μιλώντας και για διαφορετικά πράγματα.
Το "Ο Τζόνι κι εγώ" είναι ένα κείμενο με αυτοβιογραφικές προεκτάσεις που στέκεται ανάμεσα στη μυθοπλασία και την αυτοαναφορά κι έτσι, αν με ρωτάτε –που δε με ρωτάτε, αλλά θα σας πω anyhow–απαιτεί μια σπειροειδή κατανόηση, μια αναγνώριση των κειμενικών του λειτουργιών και όχι μια ερμηνεία (όπως μας ματα-ξανα-λέει ο μπερδεμενομπερδευτικός Βέλτσος). Η Penelope, η διαδικτυακή περσόνα της κας Ντίας Μέξη Τζόουνς (που για μένα την αντικαθιστά –χωρίς να την υποκαθιστά– αφού η διαδικτυακή της υπογραφή, με την οποία τη γνώρισα, αυτονομήθηκε –όπως ήταν προορισμένη να κάνει– από τον/την κάτοχό της σε μια αδιάλειπτη περιπλάνηση) σε ένα βιβλίο-ημερολόγιο, με γραμμική εξέλιξη (μεγάλη ανακούφιση, μετά απ' όλα αυτά τα διακειμενικά και α-χρονικά μεταμοντέρνα που με/μας -αν θέλετε- κατατρύχουν) και που συνεχώς παραπέμπει στον εαυτό του, απλώνει τον μύθο της σε τρεις άξονες:
Της ανατροπής –κι αν η Οδύσσεια ήταν Πηνελοπιάδα?
Της γλώσσας – η ουσία της γλώσσας γράφεται πάντα σε μια και μοναδική γλώσσα?
Της ταυτότητας –αναγγέλλεται η ταυτότητα, αποδίδεται ή κατακτάται?
Η ανατροπή απαντά στη ρήση ενός σπουδαίου φιλοσόφου (νομίζω του Χάρρυ Κλυνν) τη δεκαετία του 80, ότι η δυστυχία του Έλληνα είναι ότι είναι ένας άνθρωπος-αλλού. Όπου και να βρίσκεται θέλει να βρεθεί κάπου αλλού. Και σ’ αυτή την περιπλάνηση υπάρχει πάντα πίσω μια υφαίνουσα-ξεϋφαίνουσα Πηνελόπη στην αναμονή. Αν όμως...
Αν αντί για τον Οδυσσέα ταξίδευε για το αλλού η Πηνελόπη, πώς θα είχε εξελιχθεί το ομηρικό έπος? Αν η Ωγυγία δεν ήταν στη Μεσόγειο, αλλά στον Ατλαντικό κι αν η Καλυψώ ήταν Τζόνι, πώς θα είχε εξελιχθεί η ιστορία του σεβάσμιου επικού?
Η περιπλάνηση της Πηνελόπης είναι μια θηλυκή απάντηση κατανόησης απέναντι στον επεκτατισμό, τον θάνατο και τον ιμπεριαλισμό της περιπλάνησης του Οδυσσέα. Η Πηνελόπη δεν αντιμάχεται τους Λωτοφάγους, τους προσφέρει τις συνταγές της, δεν τυφλώνει τους Κύκλωπες, τους αναγκάζει να σωπάσουν, δεν κλέβει τα βόδια του Ήλιου, τα ανταλλάσσει με τα καλούδια της θείας και της μητέρας της. Η Πηνελόπη δε χώνει το σπαθί της στο λαιμό της Κίρκης για να λύσει τα μάγια της, χώνει το αλβιονάκι στην αγκαλιά του Τζόνι. Δεν διεκδικεί την επιστροφή της σπίτι (που έτσι κι αλλιώς δεν είναι σίγουρη αν είναι η Ωγυγία ή η Ιθάκη), δεμένη στο κατάρτι για να αποφύγει τη γοητεία των Σειρηνών, κατεβαίνει απ’ το πλοίο και επιβάλλει τη δική της γοητεία συνομιλώντας στη γλώσσα τους.
Μια γλώσσα, που το εκπληκτικό παιχνίδι της Penelope με τη μορφή και το περιεχόμενο (η φωνητική απόδοση των λέξεων της Αλβιόνας), την αδειάζει από το νόημά της. Η απώλεια της λατινικής μορφής της λέξης, εξατμίζει το σημαινόμενό της. Στο κείμενο της, η Penelope γίνεται η Βαβέλ, (που δεν είναι το όνομα του πύργου, όπως μαθαίναμε παιδιά, αλλά έτσι ονομάζει ο Θεός τον εαυτό του την στιγμή που καταστρέφει τον πύργο –της νόησης– για να επιβάλλει τη γλωσσική διαφορά) και μεταφέρει τις λέξεις της Αλβιόνας στην Ελλάδα, μετατρέποντας τες σε κενά σημαινόμενα.
Η ελληνική μορφή μεταγράφει το βρετανικό νόημα (με την έννοια της νοητικής κατασκευής) αφ' ενός ομολογώντας τη διαφυγή του, αφ' ετέρου παραπέμποντας στο βαθύτερο φόβο της απώλειας του ίχνους της γλώσσας που ενώ δίνει τη μορφή αφήνεται πίσω. Το νόημα της Αλβιόνας αενάως διαφεύγει από την Penelope ενώ την ίδια στιγμή υφέρπει εντός της, αποζητώντας να γεμίσει το κενό της λησμονούμενης γλώσσας. Κι έτσι, η Ελληνίδα πλάνης (για την οποία θα ήτο υπερήφανος ο σοφός εκλιπών Derrida) ταλαντεύεται ανάμεσα στα δυο νοήματα που κομίζουν εναλλάξ το διαβατήριο και η ταυτότητα.
Μια αμφιβάλλουσα ταυτότητα, η οποία με το (επίσης) πολύ έξυπνο εύρημα του πιο προσωπικού εγγράφου της Penelope, που πότε εμφανίζεται πότε εξαφανίζεται αναδεικνύει τον ενδότερο φόβο της Penelope: την απομάκρυνση από τον ίδιο τον εαυτό της. Κάθε φορά που η ταυτότητα αναγγέλεται, κάθε φορά που οριοθετείται η ένταξη, λαμπιόνια που αναβοσβήνουν μες στο μυαλό της Penelope σχηματίζουν τη φράση: προσοχή παγίδα. Η διστακτικότητα της Penelope για το πού θα σταθεί το εκκρεμές της ζωής της μετατρέπεται σε κρίση ταυτότητας που φτάνει να την απειλεί με το πρόσωπο μιας άλλης στην ταυτότητα της.
Και φυσικά, η οριστική στάση του εκκρεμούς έρχεται με το παιδί. Η Penelope διαιρείται, αποκτά τον έτερο εαυτό, τον άλλο (στην περιπτωσή της την άλλη) πέρα από τον εαυτό. Κι αυτή η άλλη, το αλβιονάκι της, αγκυρώνει την Penelope στο χώμα της Αλβιόνας. Η ταυτότητά της τής προτείνεται από τον τόπο και τον χρόνο, αλλά εμπεδώνεται, τελικά, από τον καρπό της., από την ίδια. Η Penelope και το αλβιονάκι τη στιγμή που βρίσκουν η μια την άλλη κάνουν και ένα δώρο η μία στην άλλη. Στο αλβιονάκι, προσφέρεται μια αμβλύνουσα τη βρετανικότητα, συσσωρευμένη κληρονομιά 3000 ετών (αδειασμένη επάνω της με το όνομα Σοφία), από τη μητέρα, τη γιαγιά, τη θεία και μια μακριά σειρά γυναικών της γενιάς της που φτάνει ως τη μυθική Πηνελόπη, την ίδια στιγμή που το αλβιονάκι προσφέρει στη μητέρα της τη ρίζα. Το αλβιονάκι χαρίζει στην Penelope το χώμα της Αλβιόνας, του Τζόνι, του αδερφού, του πατέρα, του παππού και μιας μακριάς σειράς ανδρών της γενιάς της που φτάνει ως τον δυσοίωνο Beowulf.


p.s. I would like to thank very much my dear friend Meniek for her time and effort she spent writing this amazing review about ‘The Penelopiad’! She made me feel like rubbing shoulders with Margaret Atwood !!!

What they say about 'Johnny and Me part 5

…της Ντίας-Μέξη Τζόουνς. Το βιβλίο αυτό σε μορφή ημερολογίου, εάν εκτιμώ σωστά η περίοδος είναι φθινόπωρο του 2004 με λήξη ημερολογιακού καλοκαιριού του 2005, περιγράφει την ζωή ενός ελληνοαγγλικού ζευγαριού σε μια κωμόπολη στην Αγγλία από την οπτική της Πηνελόπης Φωκά-Bennett (alter ego της συγγραφέως; ) την προσπάθεια προσαρμογής της στον περίεργο για τους Έλληνες αγγλικό τρόπο ζωής μέχρι το σημείο, όπου λαμβάνει την αγγλική ιθαγένεια και γίνεται και «τυπικά» Αγγλίδα. Γράφω «τυπικά», διότι η ηρωίδα δεν γκρινιάζει απλώς για την διαφορετικότητα της νέας της πατρίδας αρνούμενη κάθε αλλαγή, αλλά προσπαθεί ειλικρινά να προσαρμοστεί, χωρίς, όμως, και να χάσει ό,τι την συνδέει με την πατρίδα, όπου μεγάλωσε. Δεν είναι λοιπόν, ούτε η μίζερη, που θα βρει τα πάντα λάθος, αλλά ούτε και η «τουρίστρια», που εξιδανικεύει το ξένο και τις διαφημιστικές του απεικονίσεις. Ίσως, λοιπόν, η ονομασία της ηρωίδας ως Πηνελόπη Φωκά πριν από τον γάμο της να μην είναι τυχαία. Η μυθολογική Πηνελόπη, από βασιλική γενιά της Σπάρτης και ξαδέλφη της ωραίας Ελένης και της Κλυταιμνήστρας, γίνεται σύζυγος του Οδυσσέα και αποκτά μόνιμους δεσμούς με την νέα της πατρίδα (αλήθεια, πόσοι πολλοί μπορούν να συνδέσουν την Πηνελόπη με την ιστορία της πριν τον γάμο της με τον Οδυσσέα και την αναμονή να επιστρέψει από την Τροία; ). Έτσι και η ηρωίδα Πηνελόπη. Πηνελόπη Φωκά για την ακρίβεια σε ηθελημένες ή αθέλητες αναφορές στον μύθο, στο Βυζάντιο και στο κεφαλληνιακό παρακλάδι του Libro d’ Oro.
Ενδεχομένως να μού φαινόταν οικειότερο ένα βιβλίο της μορφής…η Λώρα και εγώ, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν βρήκα καμιά δυσκολία να το διαβάσω και το καταδιασκέδασα.
Όσοι έχουμε ζήσει ως φοιτητές στην Αγγλία, ή έστω έχουμε πάει ως τουρίστες εκεί θα βρούμε γνώριμα στοιχεία: τις διπλές βρύσες, την χλιαρή μπύρα, τον Χριστουγεννιάτικο στολισμό, ενώ δεν έχει τελειώσει καλά καλά το καλοκαίρι. Θα συλλογισθούμε και τις αλλαγές, που έχουν γίνει και εδώ: διότι μπορεί να μάς φαίνεται παράξενο, όπου τα Χριστουγεννιάτικα βγαίνουν από τον Σεπτέμβριο, αλλά και εδώ έχει παρέλθει ο καιρός, όπου τα Χριστουγεννιάτικα έκαναν δειλά την εμφάνισή τους στα Νικολοβάρβαρα. Τώρα εμφανίζονται αρκετά νωρίτερα.
Όπως παρουσιάζεται το βιβλίο, δεν πρόκειται μόνο για μία περίπτωση διαφορετικών πολιτισμών, που πρέπει να βρουν ένα modus vivendi, αλλά πολιτισμών απολύτως αντιθέτων μεταξύ τους. Φαντάζομαι αυτό θα γίνεται και για χάρη του αστείου της αφήγησης. Παρεμβατική οικογένεια, έστω προσπάθειες ακόμα και από μακριά, έναντι διακριτικής (εάν και αυτή έχει τις ανησυχίες της με τον άσωτο έτερο υιό), ώριμη πολυπολιτισμική κοινωνία (χωρίς να παρουσιάζεται εξιδανικευμένα) έναντι μίας που τώρα προσπαθεί να πορευθεί πολυπολιτισμικά, συνδυασμός της παράδοσης και του μοντέρνου, έναντι απώλειας προσανατολισμού, διακριτικότητα έναντι κουτσομπολιού αυτοσυγκράτηση έναντι ανεξέλεγκτης πορείας με βάση τα συναισθήματα. Πανικός και εκμετάλλευση της εγκυμοσύνης εδώ, χαλαρότητα εκεί. Σαπουνόπερες, που δείχνουν την ζωή των πλουσίων εδώ, σαπουνόπερες, που δείχνουν την ζωή των γειτόνων τους εκεί, αφού είναι πολύ διακριτικοί για να ρωτήσουν.
Δεν εξιδανικεύει, πάντως, την νέα της πατρίδα η συγγραφέας και ο Τζόνι φαίνεται να τρομάζει και να γοητεύεται ταυτόχρονα με την ελληνική χαλαρότητα και την ευκολία έκφρασης των συναισθημάτων. Εξάλλου, πολλές φορές η διακριτικότητα δεν τους αφήνει καν να χαρούν τους κήπους τους και χρειάζεται ένας Έλληνας για να τους το δείξει. Ακόμα και η γραφειοκρατία κάνει τα λάθη της. Υπάρχουν, όμως, σημεία στα οποία πρέπει να προβληματισθούμε. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του πικ νικ. Δεν είναι ότι η ηρωίδα πήγε με το ταπεράκι και τα πλαστικά πιάτα, όταν οι άλλοι πήγαν με καλάθια και ειδικά επί τούτω σερβίτσια. Είναι η παρατήρησή της για το πώς δίνουν προστιθέμενη ποιοτική και αισθητική αξία στην φύση, όταν εδώ θα αδιαφορήσουμε παντελώς για αυτή. Αντιστοίχως και η βόλτα υπό βροχή στην προκυμαία. Θα φροντίσουν να την χαρούν, με την μάνα της ηρωίδας να μιζεριάζει, όπως μιζεριάζουμε οι περισσότεροι Έλληνες, όχι μόνο υπό βροχή αλλά και σε υπέροχη ευδία.
Με λίγα λόγια είναι ένα όμορφο και ευχάριστο βιβλίο, το οποίο κυλά εύκολα και ενώ θα σε κάνει να γελάσεις δεν είναι ρηχό, αλλά δημιουργεί και προβληματισμούς.
Η επίκαιρη μετάφραση: Ανά το βιβλίο η συγγραφέας, δίνει κλασσικές αγγλικές λέξεις και εκφράσεις και την (πλησιέστερη) απόδοσή τους στα ελληνικά. Κάπου υπάρχει και ο όρος golden boy, τον οποίο αποδίδει ως «το καμάρι» και όχι ως «χρυσό αγόρι».


A review by Dropalos
I would like to thank Dropalos for reading my book and writing this cool review!

'Johnny and me' in the best seller list!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΕΥΠΩΛΗΤΑ (BHMA)
GREEK LITERATURE BEST SELLER (VIMA)

1. Ματωμένα Χώματα της Διδώς Σωτηρίου (εκδόσεις Κέδρος)

2. Ολα σου τα 'μαθα μα ξέχασα μια λέξη του Δημήτρη Μπουραντά (εκδόσεις Πατάκη)

3. Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι της Λένας Μαντά (εκδόσεις Ψυχογιός)

4. Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης της Μάρως Βαμβουνάκη (εκδόσεις Ψυχογιός)

5. Η άλλη πλευρά του νομίσματος της Λένας Μαντά (εκδόσεις Ψυχογιός)

6. Από δρυ παλιά κι από πέτρα της Νοέλ Μπάξερ (εκδόσεις Ψυχογιός)

7. Σαν ταξιδιάρικα πουλιά του Θοδωρή Παπαθεοδώρου (εκδόσεις Ψυχογιός)

8. Μ.Χ. του Βασίλη Αλεξάκη (εκδόσεις Εξάντας)

9. Ο Τζόνι κι εγώ της Ντίας Μέξη-Τζόουνς (εκδόσεις Εμπειρία Εκδοτική)

10. Παλιά, πολύ παλιά του Πέτρου Μάρκαρη (εκδόσεις Γαβριηλίδη)


Το ΒΗΜΑ, 19/10/2008 , Σελ.: S07
Κωδικός άρθρου: B15490S072

Υ.γ αντε, τα κατάφερε παρά ένα μπήκε στη λιστα των ευπωλήτων αλληλούια!
p.s Johnny managed to get the 9th position in the best seller list !!!

What they say about 'Johnny and Me' part 3

Πολλαπλά ξαφνιάσματα by Manos Kontoleon

Και δεν ήταν ξάφνιασμα μόνο το ότι έγραψε, αλλά και το τι έγραψε.
Αυτό το φρέσκο, το χαριτωμένο, το κεφάτο, το σαρκαστικό και αυτοσαρκαστικό κείμενο.
Χάρηκα που το είδα, χαίρομαι που το βλέπω να κυκλοφορεί πια.
Είναι ένα βιβλίο που με ανάλαφρο τρόπο λέει σοβαρά πράγματα.
Μιλά για τις στρεβλώσεις δυο κοινωνιών, αλά και για τα ανοίγματα που η κάθε μια τους επιχειρεί.
Μιλά για πως συνταιριάζονται μέσα από τη συμβίωση δυο ανθρώπων, διαφορετικές κουλτούρες.
Στην ουσία μιλά για μια νέα γενιά ανθρώπων που κυκλοφορούν ανά την Ευρώπη και δημιουργούν μια δισυπόστατη πατρίδα.
Με άλλα λόγια είναι ένα μυθιστόρημα με περιεχόμενο και σύγχρονο προβληματισμό. Και σύγχρονο τρόπο γραφής.
Ναι, η Ντία Μέξη – Τζόουνς με το πρώτο της κιόλας μυθιστόρημα κατοχυρώνεται ως συγγραφέας. Και μάλιστα συγγραφέας που ξέρει να χρησιμοποιεί όχι μόνο τη γλώσσα –πατροπαράδοτο εργαλείο κάθε συγγραφέα. Αλλά και το διαδίκτυο.
Στο blog για το βιβλίο της (johnny-ang-me.blogspot.com) γίνεται ‘το σώσε’ και ‘το έλα να δεις’
Α, μου αρέσουν οι άνθρωποι που με ξαφνιάζουν.
Και οι άνθρωποι που σε ξαφνιάζουν γράφουν βιβλία που ξαφνιάζουν κι αυτά.
Μανος Κοντολέων (συγγραφέας)

What they say about 'Johnny and me' part 2

Ενα χρυσόψαρο μέσα στη γυάλα by Eleni Gika

Το απίστευτο χιούμορ της Πηνελόπης-Ντία έπρεπε και από την επιλογή ψευδωνύμου να το υποψιαστώ! Αλλά χρειάστηκε αυτή η απίθανη φάρσα με τον Μπόρχες στο μπλόγκ μου για να βεβαιωθώ! Την είχα δεί στα σχόλια και στα πόστ της, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι διαβάζοντας πια το βιβλίο σε πολλά σημεία κόντεψα να πάθω ανακοπή!Ε ναι το χιούμορ, η επανάστασή μας στο παράλογο της ζωής!. Κι η συγγραφέας, αυτό ήδη το έχει προαποφασίσει, της πηγαίνει και της ταιριάζει, στο κάτω-κάτω έτσι πρέπει και έτσι επιθυμεί, να μας πηγαίνει διαρκώς «κρύο-ζεστό». Ξεκινώντας μας απ’το καυτό ελληνικό καλοκαίρι που τσουρουφλίζει το άσπρο δερματάκι του Τζόνι της, επιστρέφοντας στο διπλό πάπλωμά της το αγγλικό!.

Η δομή που επιλέγει η συγγραφέας είναι ημερολογιακή, διατρέχοντας σχεδόν ένα χρόνο, ξεκινά δηλαδή από Φθινόπωρο ως το επόμενο Καλοκαίρι, αποδεικνύοντας ότι η καθημερινότητα μας είναι η πιο αποκαλυπτική, έτσι και διαθέτεις την οξυδέρκεια δηλαδή να διακρίνεις, η μεγάλη σοφή! Στον μεγάλο ωκεανό της αμείλικτης καθημερινότητας πια κρίνονται όλα: ομοιότητες που μας φέρνουν κοντά και φθοροποιές διαφορές, εγωισμοί, άμυνες, κεκτημένα, ανοχές, αντοχές! Αλλά η Ντία, εντελώς από συγγραφική στόφα, αποδεικνύεται ακτινογραφική… παρατηρήτρια, διακρίνει προθέσεις, κληρονομικές εφέσεις, προγονικά λάθη και πάθη και αρετές, πίσω από απλές συμπεριφορές.Και με μεθοδολογία σπαρταριστή και εύληπτη, χρησιμοποιώντας ως μέσο της, ένα ζευγάρι σύγχρονο, ξεδιπλώνει πολλών ετών ιστορίας, δύο χώρες, κάνει σκηνές απείρου γέλιου το DNA δύο λαών. Πατώντας μονίμως σε δύο… βάρκες, κουβαλώντας μονίμως δύο πατρίδες, αυτή που τη γέννησε και την άλλη που επέλεξε, μόνη ωστόσο ως κάθε γεννημένος να πλάσει το δικό του παράλληλο σύμπαν συγγραφεύς, χρυσόψαρο σε μια ιδιόρρυθμη γυάλα, κατορθώνει να συγκεντρώσει σε μια ιστορία, βιβλία πολλά!

Εκείνο που βλέπουμε σε πρώτο πλάνο, είναι η ζωή της αθηναίας Πηνελόπης που επέλεξε να ζήσει στην Αγγλία μαζί με τον Τζόνι. Οι συνήθεις τους και οι φίλοι τους, το μωρό τους και οι… υδραυλικές εγκαταστάσεις τους, οι… σουβλίτσες, οι γλωσσικές ιδιομορφίες(η αγγλική γλώσσα ταυτοχρόνως η γλώσσα της φιλοφρόνησης αλλά και της προσβολής), οι σύγχρονες πολιτικές σκηνές, αλλά και τα προσωπικά διλήμματα, η νοσταλγία, η μετανάστευση και ο εκπατρισμός. Η αρχαία αυτή, κληρονομημένη δίψα του παπού για τα μεγάλα ταξίδια, τις μεγάλες θάλασσες που εκπληρώνει συνειδητά η ασυνείδητα η Πηνελόπη μετά. Αποκαλώντας το τόσο απλά και τρυφερά «αγαπημένο μου ημερολόγιο» η Πηνελόπη Φωκά-Μπένετ, η δική μας Ντία Μέξη-Τζόουνς τελικά, σκιαγραφεί τον πολίτη του κόσμου, παντρεύει μέσα από δύο ανθρώπους, δύο χώρες, δύο λαούς, δύο πολιτισμούς. Ενώνει συνήθειες αιώνων και κινήσεις ασυνείδητες και συνειδητές με χιούμορ, οξυδέρκεια, αφηγηματική δεινότητα και εικόνες ζωής καλειδοσκοπικές. Τα γουβαρλάκια της τα ‘φαγα, τη σουβλίτσα τη μίσησα, με τον Ολιβερ Τούιστ πλάνταξα στο γέλιο, μ’ έπιασε δύσπνοια με αυτό το «ώρες-ώρες δεν είμαι πουθενά». Χάρηκα τόσο πολύ που το μικρό ανθρωπάκι στο τέλος δεν φαίνεται να μοιάζει πουθενά!Μονάχα τα χρυσόψαρα μέσα στη γυάλα μοιάζουν και αναγνωρίζονται.



Ελένη Γκίκα (συγγραφέας και δημοσιογράφος)

what they say about 'Johnny and me'

Στο βιβλίο του Τζορτζ Μάικς «How to be an alien», που κυκλοφόρησε το 1946, ο συγγραφέας συνθέτει ένα εγχειρίδιο επιβίωσης στη Βρετανία:
«Έγινε κάπως έτσι. Πριν από μερικά χρόνια έβγαινα με μια νεαρή κυρία που ήταν πολύ υπερήφανη που ήταν Αγγλίδα. Κάποια στιγμή, προς μεγάλη μου έκπληξη, μου ζήτησε να την παντρευτώ. ‘Όχι’, της απάντησα. ‘Δεν μπορώ. Η μητέρα μου ποτέ δεν θα συμφωνούσε να παντρευτώ μια ξένη’. Με κοίταξε ξαφνιασμένη και εκνευρισμένη. ‘Εγώ, ξένη; Τι ανόητο! Εγώ είμαι Αγγλίδα. Εσύ είσαι ο ξένος. Εσύ και η μητέρα σου’. Δεν υποχώρησα. ‘Και στη Βουδαπέστη, ξένος είμαι;’ Τη ρώτησα. ‘Οπουδήποτε’, μου απάντησε με αποφασιστικότητα. ‘Η γεωγραφία δεν επηρεάζει την αλήθεια. Ό,τι ισχύει στην Αγγλία, ισχύει επίσης και στην Ουγγαρία και στη Βενεζουέλα και παντού’».
Σε κάποιο άλλο σημείο, σατυρίζοντας τους Βρετανούς, μιλάει για την πρόταση γάμου:
«Εάν ένας Ευρωπαίος θέλει να δηλώσει την έρωτά του σε μια νεαρή γυναίκα, γονατίζει, της λέει ότι είναι το πιο γλυκό, το πιο γοητευτικό και λαμπερό πλάσμα στον κόσμο, ότι διαθέτει αυτό το κάτι, κάτι ξεχωριστό και διαφορετικό που μόνο μερικές εκατοντάδες χιλιάδες άλλες γυναίκες διαθέτουν και πως θα του ήταν αδιανόητο να ζήσει έστω και ένα λεπτό χωρίς αυτήν. Συχνά, για να δώσει λίγη περισσότερη έμφαση στα λεγόμενά του, αυτοπυροβολείται επιτόπου. Αυτή είναι μια φυσιολογική, καθημερινή εκδήλωση αγάπης σε χώρες με πιο φλογερό ταμπεραμέντο.
Στην Αγγλία, το αγόρι χτυπά φιλικά την πλάτη της καλής του και της λέει γλυκά: ‘Δεν μου είσαι αντιπαθής, ξέρεις’. Αν μάλιστα είναι τρελός από πάθος, μπορεί και να προσθέσει: ‘Για να είμαι ειλικρινής, μάλλον μου είσαι συμπαθής’».
Αν και δεν γνωρίζουμε πώς ακριβώς έγινε η πρόταση γάμου ανάμεσα στον Τζόνι και την Πηνελόπη, το αποτέλεσμα είναι ένα νεαρό ζευγάρι, που αντιμετωπίζει πέρα από τις συνήθεις παρεξηγήσεις ανάμεσα στα δύο φύλα και τις συνήθεις παρεξηγήσεις ανάμεσα σε δύο πολύ διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες: την αγγλική και την ελληνική.
Κάποιες από τις διαφορές τις γνωρίζουμε όλοι: Στην Αγγλία βρέχει, στην Ελλάδα έχει πολλά κουνούπια. Στην Ελλάδα η μπύρα πίνεται παγωμένη, στην Αγγλία χλιαρή. Και βεβαίως, στην Ελλάδα είμαστε υπερβολικοί στις εκδηλώσεις μας, ενώ στην Αγγλία οι άνθρωποι έχουν κάποια αυτοσυγκράτηση. Μέσα από το ημερολόγιο της Πηνελόπης, αυτός ο βασικός πυρήνας περνά από τη θεωρία στην πράξη. Η Ελληνίδα βασανίζεται μέσα σε όλα αυτά, χωρίς ωστόσο να χάνει στιγμή το χιούμορ της, κάτι για το οποίο άλλωστε φημίζονται και οι Βρετανοί.
Στην πορεία πληροφορούμαστε μαζί της κι άλλες, λιγότερο γνωστές διαφορές. Οι Άγγλοι φιλούν μόνο στο ένα μάγουλο, ενώ οι Έλληνες φιλάνε σταυρωτά. Στην Ελλάδα κάνουμε ακλόνητοι και την πιο προσωπική ερώτηση, ενώ στην Αγγλία κάτι τέτοιο θεωρείται αδιανόητο. Στην Αγγλία οι γιατροί απαγορεύουν στις εγκύους την κατανάλωση λευκών τυριών. Στην Ελλάδα οι έγκυες τρώνε τη φέτα με το κιλό.
Πέρασα ώρες καταγράφοντας τις διαφορές, όπως προκύπτουν από το βιβλίο της Ντία Μέξη-Τζόουνς. Για να καταλήξω, ξεκαρδισμένη, στην απλή διαπίστωση: σε όλους τους πολιτισμούς, όσες κάλτσες και να βάλεις στο πλυντήριο, βγαίνουν πάντοτε λιγότερες.
Εν ολίγοις, το «Ο Τζόνι κι εγώ» είναι ένα βιβλίο με πολύ χιούμορ για πολλά πράγματα: τους Έλληνες και τους Άγγλους, τους άντρες και τις γυναίκες, την εγκυμοσύνη, τα λουλουδωτά φορέματα, τη φιλία μεταξύ των ανδρών, τη φιλία μεταξύ των γυναικών και βεβαίως, τον καιρό.


Από την κριτικό βιβλίων Αγγελική Παπαδοπούλου (υπεύθυνη των εκδόσεων Φερενίκη)


Update : Συγγνώμη για την διπλογραφή του άρθρου αλλά όταν κανείς ταξιδεύει με το λαπτοπ το wireless προδίδει και είναι αδύνατο να διορθωθεί άμεσα

Johnny and Me at 'Public' in Athens

Mεγαλεία ο Τζόνι λοιπόν. Νόμιζε ότι μόνο εκείνοι έχουν αρχοντικά. Του έδειξα λοιπόν το κτίριο που θα γίνει η παρουσίαση και δεν έβγαλε μιλιά. Οχι παίζουμε …. ;)

Λοιπόν το τοπίο ξεκαθάρισε. Eβγαλα εισιτήρια, βρήκα διαβατήρια( το ένα ληγμένο, το άλλο σε μια διαδικασία χ) και με τα νεύρα τσατάλια έρχομαι για την παρουσίαση του “Τζονι και εγώ” που θα γίνει στo ’Public’, Σύνταγμα την Τετάρτη,1 Οκτωβρίου 7:00 το απόγευμα. Θα γίνει συζήτηση με θέμα ‘Βlogs, Γυναίκες, Βιβλία και Εξωτερικό”. Στο πάνελ θα πάρουν μέρος η Ελένη Γκίγκα, ο Μάνος Κοντολέων, η Ρίτσα Μασούρα και η Αγγελική Παπαδοπούλου” και εγώ .

Είστε ΟΛΟΙ προσκαλεσμένοι και σας περιμένω ΕΚΕΙ να τα πούμε από κοντά. Ηταν καιρός πια φιιουυ!

Περισσότερα στο αλλο blog Penelope

Penelope's new address is HERE

Penelope decided to change her address, leave her english home which is frozen, and move on to a more hot address. I'm going to keep my english home because it's my home and adore it but I'm going to post in this new and more cosmopolitan address pinelopi.wordpress.com.
See you there then!

Breaking news....'Ο Τζόνι και Εγώ' τώρα στα βιβλιοπωλεία...!

Η Πηνελόπη είναι μία έξυπνη, σοφιστικέ Αθηναία, κληρονόμος
τριών χιλιάδων χρόνων ελληνικής κουλτούρας, ιστορίας και δόξας.
Όταν φεύγειστην Αγγλία για σπουδές, συναντά τον Τζόνι,
γοητευτικό μεν, αλλά χωρίς αμφιβολία τυπικό Άγγλο.
Τον ερωτεύεται, τον παντρεύεται και δημιουργούν
οικογένεια. Μέχρις εδώ, όλα τέλεια! Πολύ γρήγορα όμως
θα συνειδητοποιήσει ότι τώρα έχει να
κάνει με έναν “ξένο” μέσα στο ίδιο της το σπίτι και
επίσης ότι έχει μετακομίσει σε ένα περιβάλλον με
κρύα κτίρια, αστείες υδραυλικές εγκαταστάσεις,
παράξενους γείτονες και πολύ περίεργα… ήθη κι
έθιμα.
Η Πηνελόπη μπερδεύεται, απελπίζεται, κλαίει,
αλλά κυρίως γελάει προσπαθώντας να καταλάβει
τον καινούργιο τρόπο ζωής που πρέπει να ακολου-
θήσει. Αγωνίζεται να δαμάσει τη γλώσσα, όπως
επίσης αγωνίζεται να γοητεύσει τους Άγγλους προ-
κειμένου να αποδεχτούν το ταμπεραμέντο της.
Ένα ξεκαρδιστικό βιβλίο για όποιον έχει μείνει
στο εξωτερικό ή έχει γνωρίσει κάποιον με διαφο-
ρετική κουλτούρα ή απλώς αναρωτιέται γιατί οι
ξένοι κάνουν τα πάντα με τόσο διαφορετικό τρόπο
απ’ ό,τι εμείς οι Έλληνες…

Υ.Γ 1. To βιβλίο θα το βρείτε σε όλα τα κεντρικά βιβλιοπωλεία της Ελλάδας και σύντομα και στα περιφερειακά και ακόμα στο βιβλιοπωλείο της Εμπειρίας Eκδοτικής οδός Ζωοδόχου Πηγής και Α. Μεταξά 1 στο κέντρο της Αθήνας. Για κατευθείαν παραγγελία στο
www.papasotiriou.gr



Y.Γ2 Αλληλουία!'ο Τζόνι και εγώ' επιτέλους στα βιβλιοπωλεία! Και εγώ είμαι τόσο μακριά!! και ταξιδεύω για ακόμα πιο μακριά....! Σας ευχαριστώ όλους σας και σας εύχομαι καλές καλοκαιρινές διακοπές όπου και ναναι αυτές!


P.S. All the above are details about the book which is now available in the main bookstores in Greece and I am so far away...!
Thank you everybody and I wish you nice holidays!

we're all going on a summer holiday!

Were all going on a summer holiday.(by boat to NY Hamptons)
No more working for a week or two.(a month)
Fun and laughter on a summer holiday.
No more worries for me and you.(blogging and posting!)
For a week or two.

Were going where the sun shines brightly.
Were going where the sea is blue.
Weve seen it in the movies (Great Gatsby)!
Now lets see if its true.

Everybody has a summer holiday
Doing things they always wanted to.(write the new 'Great Gatsby')
So were going on a summer holiday
To make our dreams come true (with the main character to be Greek...!)
For me and you.

p.s Και μήν ξεχάσeτε να πάρετε μαζί σας την καλοκαιρινή βίβλο 'o Tζονι και Εγώ'

φιλιά σε όλους
Penelope

Who's who: Penelope

1.What is your greatest fear?
Electrical power cut for long period of time
2.What is your favourite way of spending time?
Make jokes for my own amusement
3.When and where were you happiest?
Early summer mornings in Greece with view of the sea
4.What is the trait you most deplore in others?
Not take a joke about themselves
5.What is your favourite Journey
Flying from England to Greece and driving back to England from Greece
6.What do you most dislike about your appearance?
My hair in the morning, it has mind of their own
7.What do you consider the most over-rated virtue?
Faith
8.Which word or phrases do you most over-use?
Move on
9.If you could change one thing about yourself, what would it be?
Speak English with BBC accent
10.Where you would you like to live?
Greece and England with occasionally breaks around the world
11.What is it that you most dislike?

The predisposition to negativity
12.Who are your heroes in real life?

As Brecht said, “Unhappy the land where heroes are needed.”
13.What is your greatest extravagance?

Being with my best girlfriends at home drinking pink champagne and eating Leonidas chocolate watching ‘sex and the city’ on dvd, so we can repeat the ‘scenes’ we like and gossiping about them
14.What is your most marked characteristic?

My foreignness
15.What is the quality you most like in a man?

Gorgeousness, funny, smart and good at DIY
16.What is the quality you most like in a woman?

Smart, funny , optimistic and as Margaret Atwood said superlative gossipy
17.Which living person do you most despise?

I tend to despise human behaviour rather than human creatures.

18.What do you most value in your friends?

They like me in bad and good times
19.What do you consider your greatest achievement?
Reconciliation with myself
20.What is your most treasured possession?
My Memories
21.What or who is the greatest love of your life?

Johnny and the products of the Johnny and Me relationship
22.What is your motto?

There is no major case against life’s enjoyments (I liked it and I adopt it)
23.Who has been the greatest influence on you?
My traveller cosmopolitan grandfather

Corduroy Intelligentsia

On the road again ,Johnny and me, off to the Guardian’s Hay festival. Hay on Wye is a beautiful village on the border between Wales and England which twenty years now hosts the famous Guardian’s book festival. A festival which by virtue of its sponsor name explains why it is very popular among the British corduroy intelligentsia and Bill Clinton once called as ‘woodstock of the mind’. So Penelope and Johnny couldn’t possibly miss it. So there they were in this picturesque village with long literary tradition and numerous specialised bookshops.This year the festival’s stars were: Gore Vidal this legendary American wit,novelist and politico giving short answers to questions posed even from another big name as Christopher Hitchens as well as making the cassandrian prediction about Obama’s shooting!. Jimmy Carter who insists on playing the role of peace negotiator (Nobel Laureate) but ignoring everybody else in his party(Democrats). Somehow he reminded Blair’s way of thinking ‘we don’t need the others we have the God and the Angels with us’. Salmon Rushdie talked about his book ‘the Enchantress of Florence’, I am not very enthusiastic about him. Ian McEwan took by surprise the audience by reading a piece of his new unnamed book about climate change and approaching his subject from the comedy side. There were many more big names such as chefs James Oliver, Gardeners and aristocracy(Duchess of Devonshire)with links to Nazism! I could say it was quite controversial but as always a nice atmosphere and with creative events for children such a big cubes with white canvas where somebody could draw write something of his own. So everyone's creativity was in gear. A small hut made by wood and hay was the journalist’s hub (last photo) and the visitors were able to visit the journalists and be informed by them. On the way back Penelope was quite tired and started to have hallucination that she was the guest star author in the festival and she was presenting her book 'johnny and me' to an audience consisted with the above mentioned names!On top of this, they were asking her autograph! After she woke up and she started blogging thinking 'not bad dream at all!' Ha!

The best Greek novel (so far)

My dear friend and confidante Dia finished at last my autobiography which I think probably is the best Greek novel (so far) after Homer's Odyssey! For the simple reason Penelope's Anglosaxons's tribe is far more sophisticated than the Odyssey's Cyclopes and Sirens et al. and so far she managed to tackle them! There you are then, with the cover of the book which soon will be available in the bookshops in Greece! Hallelujah!

Penelopexx

no time for princes and princesses

It’s no time for princes and princesses. First the prince Rashid (Queen Noor’s son of Jordan 1st photo player with blue left) is playing polo for charities in the posh polo clubs in the English countryside where Penelope & Co are avid spectators on account the sport is quite spectacular and needs multiple skills by the players, as well as is the only place where Penelope feels comfortable with her accent. This sport attracts people with drawling vowels or incomprehensible foreign accent like hers, Argentinian etc. The club was full of little Diana’s looking for a date with a cavalry officer with the perfect Greek God’s bottom and the hundred acers in Cloustershire!! Penelope bought a nice leather cowboy hat from the kiosk because she was charmed by the salesman who asked her how many horses she has and how long she plays polo!? And instead to answer these questions she bought one of his hats to recompensate him for his flattering comments. Secondly Prince Charles feared the recession and the food shortage and he decided to turn to retailing. So he opens a 'mpakaliko' aka supermarket in his small village (see last photo) selling first need food like chocolates, marmalades and healing plants like orchard which probably he made and planted by his hands along with the help of Camilla’s! Penelope got the opportunity to buy some of his Royal Higness's products to show off when she will host an afternoon tea for the ladies of the neighborhood... Ha!

*drawling vowels=posh accent

Strolling around Athens virtually

Another article about Athens in FT . It is a digest from the wallpaper city guide to Athens

The only thing I'm aware of is the Gallery Breeder from the Frieze Art Festival, everything else is new to me! As my regular visits to Athens are only three to four days , just to see my loved ones.And I feel that I've really missed my city ! The only comfort is by strolling around Athens virtually ...

10am Gallery Café Greeks don't usually eat breakfast, they just have coffee (local or otherwise), so grab a bite at your hotel and then follow the local ritual: buy a newspaper from a kiosk in Syntagma Square and take a dose of caffeine at one of the plentiful cafés on Adhrianou (which joins Monastiraki to Thissio), overlooking the Ancient Agora. The best spot for this is in the colourful Gallery Café, located in front of Attalos Arcade.
33 Adhrianou, tel: +30 210 324 9080
1pm Mpakaliko Ola Ta Kala Simple Greek and Mediterranean dishes, along with large, healthy salads and irresistible desserts, are served up in this deli/restaurant that specialises in Greek products. Mpakaliko, meaning old-style mini-market, has its own modern way of treating tradition: dressing it upsmartly.
238-240 Kifissias, tel: +30 210 808 9908
4pm Deste For a dose of culture, head to Deste, the Foundation for Contemporary Art, in the suburb of New Ionia. Established by renowned collector Dakis Ioannouin 1983, Deste brings major artists from around the world a bit closer to Athenian art lovers, at the same time as introducing Greek art to an international audience.
11 Filellinon/Emanouel Pappa, tel: +30 210 275 8490, www.deste.gr
7pm The Breeder This is one of the few Greek galleries that takes part in global art fairs, such as Liste in Basel, The Armory Show in New York, Art Basel Miami Beach and London's Frieze Art Fair.
The Breeder's commitment to a diversity of subjects and artists, including Vangelis Vlahos, Jannis Varelas, Marc Bijl and Marcus Amm, makes it a worthwhile destination for any fan of contemporary art.
6 Evmorphopoulou, tel: +30 210 331 7527, www.thebreedersystem.com
10pm Oikonomou Authentic, traditional dishes, home-style cooking and a hospitable atmosphere are all to be found at this genuine Greek taverna. The décor here is reminiscent of eateries of the 1950s and 1960s, especially the antiquated fridge, which is, amazingly, still working, and the casserole dishes and saucepans that are used in the kitchen.
Order the lamb fricassee with lettuce, the very popular rabbit stew, andsome delicious aubergines and artichokes; even the beans taste terrific here. Also be sure to try some local wine and a Greek dessert.
41 Troon/Kidantidon, tel: +30 210 684 4635
1am Motel Don't leave Athens without venturing into at least one nightclub. After visiting Psyrri's hip little bars, wind up the night at the bijou Motel for a dose of house, electro and a few eclectic surprises, depending on the DJ. The backdrop to the music is a kitschy interior - vinyl sofas, black walls and images of huge-eyed dolls.
9 Riga Palamidou, tel: +30 210 323 8970, http://www.motelclub.gr/

This is an edited extract from The Wallpaper City Guide to Athens, £4.95, published by Phaidon Press {C} 2007 www.phaidon.com/travel
Copyright The Financial Times Limited 2008

Penelope's cafe

SECRET : Penelope's and Johnny's wedding anniversary was looming! Johnny couldn't wait and resist the temptation to impress once more Penelope after so many years of marriage and he decided to sing 'Delilah' in front of the gobsmacked Penelope and the rest of the cafe's customers and staff (pict.1)! The Greek Penelope was over the moon where the embarrasment is in its highest!After so many years I can't work out the English behaviour , what is embarassing and what is not.... After they say about us(Greeks) that we're not self-conscious!!

P.S. Between me and you: I loved it ! it was like smashing plates in Greece....!

Penelope's neighbours doors

Social awareness and hey.. oh.. listen what I say...oh

These days I feel more and more pathetic when I am watching television or reading newspapers about issues like the environmental hazards, the human's carelessness with the environment, tragedies that inflict the human beings around the world, issues that sometimes can be avoided or stopped or even minimized by the man himself. Pathetic and helpless at the same time contemplating what I am doing when people need food or they are dying or even they are desperate about their existence.... Most of the times I am switching off the television feeling sad going to bed and thinking about when is the next due date for my monthly ‘petite’ donation to the two girls out there, in Africa. Lately, even this little gesture doesn’t make any change inside me, like peace of mind and conscience. Still I feel uncomfortable. On Saturday I red an article in FT about ‘petitions’ and something moved inside me if nothing else a hope, a light in the tunnel. And I am thinking again how many times I receive a message in my e-mail asking to sign and pass on but most of the time I overlook it or delete it because I was thinking that one signature doesn’t make any difference or I was not sure about the organization which initiate the petitions. Of course I know that the vast majority of the petitions do not achieve their goal because it is hard to tell whether it has moved legislators towards action. But at their best, I believe, petitions are a potent expression of ‘people power’, and more so than ever in the online age. One example is the petition of the Jubillee 2000 debt relief. On May 16 1998 supporters gathered in Birmingham to present to the G8 leaders the first signatures collected demanding debt cancellation for the world’s poorest countries and so far they achieved their first goal –debt cancelation-and less the second, to prevent such high levels of debts.. Paula Goldman journalist in FT on the base of this petition gives some steps and guidance how a successful petitions works :
1st. Be part of a programme. Before putting pen to petition make sure the campaign is multi faceted-because it’s not just size that matters with petition it also skill and strategy.
2nd. Tell your friends. Yes do press’forward’. Even if the next recipient doesn’t sign it right away it will make them much more likely to do so when they about it a second or third time from someone else.
3rd Be sure about the big idea. Make sure you agree not just with the change the petition is pushing but with the theory of change implicit the petition. When petition fail it is often because the aim to high or too low, or target the wrong person or institution.
4th Keep the pressure . If you really care about an issue, expect to come back to it repeatedly, signing on to multiple petitions and campaigns.
5thThe medium is the message. When an online petition is on a third party site such as Facebook or on a site where government set the rules, you should moderate expectations accordingly. Internet isn’t make always things easy. Think of alternatives sending by post or leaflets etc..

Most of the times petitions don’t succeed for different reasons but there are examples of successful one, like the mentioned above. So next time you get forward a petition, ask yourself if you trust the organisation promoting it and if you think its strategy has a chance of success. If you don’t then pass if you do then forward it. I will do it for sure! It will make a difference the success of an issue you care about it. Or you can think about start a petition and it is easier now with the increasingly sociability in the internet - blogs, facebooks etc. Petitions remain one of our most important tools for making cracks to the seemingly unbreakable walls of our democratic systems! And yet as Paula Goldman says the petitions remain one of the most effective ways for citizens to make their voices heard.

P.S. in the Jubilee website http://www.jubileedebtcampaign.org.uk/ you can find quite a few information like 'how to... campaigners guide'.... etc.

When Penelope met Johnny

I like cycling he likes cricket
I like toast he likes marmite
I like rain he likes sun
I like white he likes blue
I like mountains he likes sea
I like tea he likes coffee
I like England he likes Greece
Johnny and me, two worlds in one!

p.s1 Penelope's Sunday thoughts

p.s2 The Rhododendron is for Despina ...(Joneses syndrom)

there in the small bench, sometimes Johnny is drinking his coffee and Penelope her tea and chatting about life...

Pericles' return to London

Johnny had a bad week last week. It was like a double defeat. The first disappointment was the mayoral election in London. He was expecting the ‘red’ Ken but unexpectedly the ‘toff’* Boris won the election. The second was the interview of Bori’s father about his famous son. He said «Boris speaks Latin and ancient Greek. What a classical education teaches you is to think, understand, to express yourself». Wow! These three words plus the word ‘Greek’ was enough for me to start Johnny’s grilling. It was like butter on my bread (the Greeks says) to start to praise once more the Greeks, the Greek language... etc. Moreover the cherry on the cake was The Sunday Time’s article with the title «Bori’s dream of London as a new Athens». This particular newspaper was kept and circulated from table to table in our house in everyday base and it is still in a prominent position. Johnny’s reaction? Pursed lips! Too many things to digest in one go. Whatever concerns Boris, he is a liberal guy who belongs to the Tory party, with Cameron, the leader of the party, were friends in Oxford in the same exclusive ‘drinking-destructive club' (bullington)! He was also editor of The Spectator*. During his reign the magazine staff including him has been transformed to a dating club! Mistresses and pregnancies... etc. Undoubtedly he is a colourful personality with great wit and eloquence and for sure determination...* "Probably we shall see Boris to be transformed to a modern Pericles and run London as Athens in 5th Century!" I said to Johnny the other day who has no other alternative but to be philosophical..





*posh
* Boris' jokes "Voting Tory will cause your wife to have bigger breasts and increase your
chances of owning a BMW M3"
*Taki the Greek (as Zorba the Greek) has a column in this magazine

Penelope in action

The pictures above is where Penelope is working hard ! The spring is high season so she is quite busy during this time of the year.When the customers/tourists ask questions she doesn't know about, her answer is "I lost my 'marbles' because of you (Elgin/English)!. More history in the following posts.

P.S. I would like to thank Ithacanews for putting my article about my blog and book "Johnny and Me" in their site http://www.ithacos.gr/. Much appreciated

Υ.Γ.θα ήθελα να ευχαριστήσω το Ιθακος ηλεκτρονική εφημερίδα για την ανάρτηση του άρθρου μου για το blog και βιβλίο μου "Ο Johnny και Εγώ" στη ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.ithacos.gr/. Το εκτίμησα ιδιαίτερα.

The relatives

The connoisseurs say the relatives are good in a very small doses otherwise they start to smell. The life itself taught me to avoid strong expression like the latter and to say the truth it wasn’t really exactly like that, but close to, at least for Johnny . The Greek Easter was looming the nostalgia was escalating towards the need to repeat the things you were doing when you were young and you always forget the details, because the selective memory always cheats by hiding the real facts. So the nostalgia had overwhelmed my small brain which is always wired with my heart. On Thursday before Easter the Greek custom is to paint the eggs and make cakes(tsourekia). I had an urgency to make it ‘comme il faut’ so I invited two Greek friends Eleni and Lylie to celebrate the day. For the occasion I bought a nice ‘meze’ from the Waitrose, peppers, anchovies, cheeses and champagne. It is nice to nibble and drink and at the same time making all the ceremonial ‘arts and crafts’. This was my first thought but I realised that it was the wrong one, because Lylie didn’t eat anything but the peppers because ‘the cheese is not allowed’ let alone the fish. The champagne was a sin only by referring the word. To my proposal to have some music, Eleni and Lylie respond like a choir «Penelope.. are you mad....!It is not allowed-den kani!’ I was so frustrated with this ‘den kani-not allowed» that I was on the edge to say ‘girls lets draw the curtains and don’t worry the Greek God is very busy with the Greek affairs in inland , He is not going to have a tour around inspecting the Greeks’ affairs in England’! But I didn’t dare to say anything because I suspected even the jokes are a sin these days for the Greeks! On Saturday night I followed them to the Church for the resurrection mass . The atmosphere in the church reminded me something between the James Oliver’s chat show-exchanging recipes- and Hello magazine, who is trading up, who is divorcing etc. Still my expectations were high for the big day. I had organised a nice party for all our Greek friends. Petros , Lyllie, Eleni and Giorgos joined us. Johnny was looking forward to share with them all the common things they have, like talking about Guardian’s columns, the lost Empire, the Labour Party and citing Benjamin’s poems. The food was exquisite, nothing better than Welsh Lamb from the local organic butcher and all the Greek meze in the Easter table , Pinot Noir, and Greek dancing music (cliché to make things easy). When Johnny started to talk about the forthcoming mayoral London election and make prognosis who is going to win-Ken or Boris-Petros and Giorgos tapped Johnny’s back and they were off to dance kalamatiano, Eleni followed after Lilly and of course a minute later I joined the chorus. After a while, we were feeling really at home in the Greeky Greek land , drinking, dancing and laughing and singing. Johnny tried to follow the spirit but he was like me trying to speak with his oxford accent... At the end of this ‘panigiri’ he said to me. «Penelope I don’t know.. but I have to say when the Greeks have a celebration they look like riots, they are out of their heads. I don’t recognise them, let alone you!» Darling Johnny these are the Greeks for you, don’t forget Dionysos was our ancestor ! After this Greek explosion my life is back to normal to the nirvana state of the English life.

Because I miss them!

Because the Greek Easter is looming and because the Greek Easter is a really quintessential Greek celebration and because these days I feel that I really miss my compatriots I dedicate to all of them a poem by George Seferis «Τhe Return of the exile»

«My old friend, what are you looking for?
after years abroad you’ve come back
with images you’ve nourished
under foreign skies
far from you own country.”

“I am looking for my old garden;
the trees come to my waist
and the hills resemble terraces
yet as a child
I used to play on the grass

under great shadows
and I would run for hours
breathless over the slopes.”

“My old friend, rest,
you’ll get used to it little by little;
together we will climb
the paths you once knew,
we will sit together
under the plane trees’ dome.
they’ll come back to you little by little,
your garden and your slopes.’’

Blue jeans and word power

There are certain times in my life that names, words, people come front of me with a scary coincidence. This week I came across the word ‘blue Jeans’. I was obsessed with the ‘concept’ from the moment I saw Johnny with his new light blue jeans and his light blue check shirt peeping out from his blue jumper and unconsciously exclaimed ‘darling you are so techno! Techno in Greek language means ‘gorgeous young man’ in English means a kind of music which is pain in the ears for the above 30s.I am not going to explain here, Johnny’s reaction to the word ‘techno’, for the simple reason, the misunderstanding and the surreal conversation is a constant situation in our house and it’s a bore! The only thing I would say, I envied his blue jeans and I would love to have a pair for this spring. I mentioned spring because is the diet’s season for everybody, they confess or not, and so for me. Having all these in my mind, I was reading David Mamet’s answers in Proust questionnaire -a kind of publicity about his new film ‘Redbelt’. David Mamet is an American producer director and play writer whose plays somebody can see in the new age theatres in the region of Psyri in Athens and probably in London and New York, I am not sure for the latter, if they are aware of him but probably the Greeks spread the word!. I like David Mamet for his smart edge dialogues with a pinch of cynicism. His answers in the questionnaire were topped with the same style. Q «What it means happiness for you? » M. «healthy and happiness in the world and die all the critics» Q «who is the perfect woman? » M «the woman that looks good in the blue jeans!!!! » ‘Here we are, Penelope’ thought! The next minute I was heading to Gap for a pair of blue jeans. I was lucky; I found the perfect fit for me! Before buying it I asked the sale assistant if it is safe to wear it without covering my lower back with a jumper. And the answer came to my ears like a stroke ‘You must feel very proud for your curves’!!! A cloud of dizziness covered my brain, but I thought at least she didn’t add ‘fatty’ after the word ‘curves’!!!! I felt an urgent to ask her ‘what curves?’ but again I avoided the Proust questionnaire and I bought it. I don’t know about Mamet’s reaction but Johnny is in love again...!!

Disconnected versus flexible

This is an old post but because I feel like this lately I posted it again....

"Where are you from"? I am asked. More my accent rather than my colour complexion triggers this question. For me, Greek-raised, the question becomes one of torn loyalties. Trying to belong here, belong there, belonging nowhere. For a time I felt I was constantly shifting allegiances, searching for connection in groups that inevitably excluded me for being different.I shuffled back and forth in identity the way I did in languages. If the right definition didn't come one way, it would come another. Always a minority back to my biological country and here to my adopted country. But there are bits and pieces of me that belong everywhere, and just as many that belong nowhere and sometimes I feel wonderfully flexible and sometimes I just feel disconnected.

Penelope's Magnolia

keep-up-with-the-Joneses syndrome
This picture is for Despina to see the size of my magnolia.... !!!!

10 Best things I love about English

Take it or leave it

1. Humour but again English humour is not to be confused with good humour generally or cheerfulness.
2. Modesty/self deprecation: as a counterbalance to their natural arrogance
3. Recognition of achievement: no glass ceiling for the ‘hoi polloi’ see OBE....etc.
4. Cricket : I have no idea what is going on in this game but I like to see all of them and mainly Johnny impeccably dressed with their nice white outfits
5. Boden : It seemed to me nice clothes for the weekends in the country but after leaving for a while in England it tends to be my everyday outfits
6. English Breakfast for the morning and Earl Grey/Ceylon for the afternoon
7. Courtesy /Politeness in the extremes like the following “Excuse me, I’m terribly sorry but you seem to be standing on my foot!!!!”
8. Oxbridge Institutes/Oxford, Cambridge. Everyone who was at these institutes would announce that fact within 10 minutes of the start of the conversation... not too bad it could be in the first 10 seconds
9. Picnics with silver cutlery enjoying a concert in the gardens of an Estate
10.Not killing each other

And as a typical Greek I cannot stick to the rules I have one more 11th which is Adrian Mole, the quintessential English character

Hm ...and.. something else Pop music....!!!

Ile de Re:The jewel in the French crown

Carla Bruni was the reason that we came back home urgently from France and specifically from Ile de Re. Carla Bruni her mother and her husband ‘en famillie’ as they say were visiting Johnny’s homeland. For this obvious reason Johnny had to be in his base and to welcome Carla in flesh and bones who was dressed up as Nanny McPhee in grey, like a good girl!
Anyway this event didn’t mess up with my good memories from Ile de Re where we are regulars the past few years. Ile de Re has a special place in my heart for many reasons but the first and most important is because it is like a Greek village adrift on the Atlantic Ocean, white houses, blue sky, vineyards and pine trees. And secondly it has cycling routes from the top to the bottom of the island. The rest advantages are an extra bonus like affluent markets, cultivations of oysters and generally sea food, harbours with yachts and beautiful restaurants . Of course I like to see all these yachtsmen tanned and full of energy but the only that I can share with them is a glass of Armagnac at the end of their trip, the view only of the rocking boat in the water makes me feel sick. But I quite enjoyed having seafood in the restaurants of St. Martin which is the main harbour of the island. Ile de Re is called “Francehamptons” according to New Yorkers and it is the holidays resort for the well heeled Parisians of the 16th arrondissement. So it it was nice to see all this upper class French who are so different from the English upper class. The French are like leather sofas polished with leather oil, so well groomed, the English cannot rid of their scruffiness, probably because they don’t care so much what the others say.... Sometimes I feel that they are a different human species, the above class in both tribes. What somebody can say for sure about Ile de Re is that there is no speck of vulgarity!

So small article so big confusion

I would never imagine such a small article in the newspaper about my blog and book could create such a mayhem, confusion even disorientation. The facts are the followings:

Firstly: My mother was upset, because I bought a new house, I don’t have a proper address with a number and a name, but this incomprehensible and funny line http://www.johnny-and-me.blogspot.com/ as address, and even worse I didn’t inform her first, but she found out from the newspaper!!!!
Secondly: Best friend tried to make a nice and constructive criticism about the article saying that was a 'new age' presentation of the book with a little bit edgy words like ‘blogsphere’ and ‘electronic living room’ on the other hand it was very inspirational to describe the book with these new technological terms !!!
Thirdly: Uncle got the newspaper he couldn’t find the article; called my mother back, tried again and ever after mute. He was confused and in despair not be able to understand a word from the article!
Finally: Me, happy! Nobody from my inner social circle discovers my precious blog and my way to social freedom! And as an authentic woman I want to keep my friends for myself without interventions! The school’s playground rules are the same in the blogsphere. I don’t do ‘sharing’ my friends. You are mine...!
And the last and not the least as a ‘proper’ British and celebrity (ha!) I am on the way to France for holidays, avoiding paparatsi(ha,ha) and looking for buying a house(ha ha ha.....!!)
P.s Remember the 1st April is looming !!!(for the latter bit)

A glimpse of publicity!

" I would like to order twenty copies of the Greek Sunday Paper ETHNOS please!!" this was my conversation with the newsagent. The reason for above order was about an article in 'Ethnos tis Kyriakis' a Greek National paper about Me, My Blog and My Book "Johnny and Me-o Johnny και Εγώ" which is going το be published by Empiria Ekdotiki May/June2008 ! Hooray -Hooray. So there you are, The Article enjoy it!



‘Johnny and Me’ are the adventures of Penelope as she told them to Dia Mexi-Jones. It is what happens when Bridget Jones meets My Fat Greek Wedding. It is a laugh-out loud book of the adventures of Penelope as she moves from urban Athens to suburban England and acquires an English husband and family along the way. It’s a modern day Odyssey full of Sirens, Cyclops and the curious patterns of contemporary life.
Penelope is a smart, sophisticated Athenian, heiress to 3 thousand years of culture, history and glory. Moving to England to study she encounters Johnny, her charming but unequivocally English partner. She falls in love with him, marries him and tries for a baby. What she doesn’t realise is she has a foreigner in her own house and she’s moved into an environment of cold houses, funny plumbing, strange neighbours and very curious customs.
Penelope struggles, puzzles, laughs, cries and learns as she tries to understand her new life and lifestyle. She struggles to tame the new language to work for her and at the same time charm the locals to accept her.
Penelope’s struggle doesn’t stop here, the Internet holds surprises for her! Like a debutante Penelope is getting out into the blogosphere. She buys a house with the address http://www.johnny-and-me.blogspot.com/. She decorates her living room and she is ready to accept visitors as well as visit other people in the neighbourhood! Penelope starts to acquire flesh and bones. In the evening during the time Johnny is watching television she keeps company to him with her laptop on her lap and at the same time she going for a stroll with her Greek friends. In other words Penelope starts her double life. She charms and she is being charmed, with the only weapon the pen of the keyboard. She chooses her friends, the time she will start and stop the conversation. She feels unequalled freedom with this new way of communication. They liken her to a Vamp, Pelenope Cruz, Columnist. She meets by coincidence an old friend, from a distance, of her mother, Rits, whom her mother had never met in her real life. Penelope is fascinated and at the same time addicted to the new world of blogspheres. This new world is an exit from her routine and a source for inspiration for her own writings.
Johnny and Me is a book for anyone who has ever lived abroad, met someone from another culture or ever wondered, ‘why do they do things like that?
‘Johnny and Μe- O Johnny και Εγώ’ Penelope’s adventures in England as she told to Dia Mexi-Jones is to be published in Greek by Empiria Ekdotiki in May/June 2008."
--------------------

Στο ηλεκτρονικό σαλονάκι του θηλυκού... Οδυσσέα
«E» 15/3

Υπογράφει ως Penelope. Τη συναντάμε «στο ηλεκτρονικό σαλονάκι της» http://www.johnny-and-me.blogspot.com/, μοιάζει σαν να ναι δίπλα μας, όμως εκείνη ζει και μας γράφει απ την Αγγλία: για όλα! Την παλιά ζωή της και την καινούργια της. Τις αγωνίες της, τις χαρές της, τους παλιούς και τους καινούργιους της φίλους. Αλλά ο λόγος σ' αυτή τη σύγχρονη, περίεργη «Πηνελόπη» πρωτοπρόσωπα:
«Johnny-and-Μe» είναι οι περιπέτειες της Πηνελόπης Φωκά-Μπένετ όπως τις διηγήθηκε στην Ντία Μέξη-Τζόουνς. Είναι ακριβώς αυτό που συνέβη όταν η Μπρίτζετ Τζόουνς συνάντησε τον Γάμο αλά Ελληνικά. Είναι ένα ξεκαρδιστικό βιβλίο των περιπετειών της Πηνελόπης όταν μετακομίζει από την αστική Αθήνα στα προάστια της Αγγλίας και αποκτά Αγγλο σύζυγο και οικογένεια. Είναι ένας θηλυκός Οδυσσέας των μοντέρνων καιρών που αντιμετωπίζει σειρήνες και κύκλωπες και όλες τις περίεργες καταστάσεις της σημερινής ζωής.
Η Πηνελόπη είναι μία έξυπνη σοφιστικέ Αθηναία κληρονόμος τριών χιλιάδων χρόνων κουλτούρας, ιστορίας και δόξας. Οταν φεύγει στην Αγγλία για σπουδές συναντά τον Τζόνι, γοητευτικός μεν αλλά χωρίς αμφιβολία Αγγλος. Τον ερωτεύεται, τον παντρεύεται και προσπαθούν να δημιουργήσουν οικογένεια. Αυτό που δεν έχει συνειδητοποιήσει είναι ότι τώρα έχει να κάνει με έναν «ξένο» μέσα στο ίδιο της το σπίτι και ακόμα ότι έχει μετακομίσει σε ένα περιβάλλον με κρύα σπίτια, με αστείες υδραυλικές εγκαταστάσεις, παράξενους γειτόνους και με πολύ περίεργα ήθη και έθιμα.
Η Πηνελόπη αγωνίζεται, μπερδεύεται, γελάει, κλαίει και μαθαίνει προσπαθώντας να καταλάβει τον καινούργιο τρόπο ζωής. Αγωνίζεται να δαμάσει τη γλώσσα να λειτουργήσει υπέρ της, όπως επίσης αγωνίζεται να γοητεύσει τους γηγενείς για να την αποδεχτούν.
Αλλά ο αγώνας για την Πηνελόπη δεν σταματά εδώ. Η μοίρα του Ιντερνετ της κρύβει άλλες εκπλήξεις. Σαν «ντεμπιτάντ» βγαίνει στο κόσμο της μπλογκόσφαιρας, το Φεβρουάριο 2007, φτιάχνει το σπίτι της στην οδό www.johnny-and-me.blog spot.com, διακοσμεί το σαλονάκι της και είναι έτοιμη να δεχτεί κόσμο, και όχι μόνο, κάνει και η ίδια επισκέψεις στα άλλα σπίτια της γειτονιάς. Εκεί αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά η Πηνελόπη.
Τo βράδυ, την ώρα που o Τζόνι βλέπει τηλεόραση, εκείνη του κάνει παρέα με το λαπ-τοπ της αγκαλιά και την ίδια στιγμή βγαίνει τσάρκα με τους Ελληνες φίλους της. Με λίγα λόγια, αρχίζει η διπλή ζωή της Πηνελόπης. Γοητεύει και γοητεύεται, με μοναδικό όπλο την πένα του πληκτρολογίου, διαλέγει την παρέα της, την ώρα που θα μιλήσει και την ώρα που θα σταματήσει. Αισθάνεται μια πρωτόγνωρη ελευθερία σε αυτόν τον καινούργιο τρόπο αλληλοεπικοινωνίας. Τη λένε Βαμπ, Πηνελόπη αλά... Κρουζ, την παρομοιάζουν με αρθρογράφο. Ο κόσμος της μπλογκόσφαιρας της κρύβει εκπλήξεις, τυχαία συναντάει μια παλιά φίλη της μαμάς της εξ αποστάσεως, τη Ριτς, που η μαμά της ποτέ δεν κατάφερε να τη γνωρίσει στον πραγματικό κόσμο! Σιγά σιγά ο κύκλος των γνωριμιών μεγαλώνει. Η Πηνελόπη νιώθει εθισμένη στον καινούργιο κόσμο της μπλογκόσφαιρας, αλλά και το βλέπει σαν μια διέξοδο στην καθημερινότητα αλλά ταυτόχρονα πηγή έμπνευσης για τα δικά της γραψίματα.
«Ο Τζόνι και Εγώ», η ιστορία της Πηνελόπης, στην Αγγλία με τον Αγγλο σύντροφό της, όπως ακριβώς την είπε στην Ντία Μέξη-Τζόουνς, πρόκειται να εκδοθεί από την «Εμπειρία Εκδοτική» τον Μάιο/Ιούνιο του 2008, είναι ένα βιβλίο για οποιονδήποτε που έχει μείνει στο εξωτερικό ή έχει συναντήσει κάποιον με διαφορετική κουλτούρα ή έχει αναρωτηθεί γιατί οι ξένοι τα κάνουν τα πράγματα με τόσο διαφορετικό τρόπο από εμάς?




P.S. I would like to thank very much Ms. Eleni Gika for the opportunity she gave me to present my blog and my book in her column! Much appreciated
Υ.Γ. Θα ήθελα να ευχαριστήσω την κ. Ελένη Γκίγκα για τη ευκαιρία που μου έδωσε να παρουσιάσω το μπλόγκ μου και το βιβλίο μου στη στήλη της !To εκτίμησα ιδιαίτερα